viernes, 30 de noviembre de 2007

que lindos

las fotos que todos han enviado estan super , ahora ya nos conocemso las caritas

asi si


AKINI


aurelio cheveroni


en busca de una ruta en suesca, me encontré con el poder del silencio...

FITO


aMaThIa


by akini


by FITO


Simplemente Contento


Un saludo desde el Putumayo. Feliz de encontrar espacios para compartir nuestro arraigo por Colombia.
A traves de estos espacios, divulgamos nuestro sentimiento, libre de las tendencias de los monopolios comerciales.
Cada vez somos más y mejores.
Entonados con la natura.
Un abrazo y a la orden por acá.

la verdad no se me ocurre un titulo

Saber que el legado que nos han dejado va a trascender y no se va quedar oculto en las radios de unos cuantos saber que le estamos sacudiendo el polvo a los discos viejos y dando a conocer todo el material nuevo que tiene en su esencia el alma latina y el sabor colombiano.
Saber que podemos reunirnos olvidando prejuicios olvidándonos de todo pero recordando que somos humanos dejando nuestra mente libre para gozar y amenar un pedacito del día con lo mas colombiano.
espero que este blog se convierta también en un lugar donde se pueda recomendar esos trocitos de tierra donde hasta el mas común de los seres resulta mágico, esos lugares que suelen conocer solo las almas viajeras.

planetgreen
un amigo mas...


Quisiera un día encontrarte nuevamente con mi sombra y darte un buen abrazo, pero ya ves, como caigo a veces rendido a la lluvia, a veces a el astio, a veces en medio de ésta mono-mía, casi cansado, uno y otro trueque un ron por una canción las veces que se puedan para quitarse la sed en medio de ésta pequeña amargura, vuelvo a quedar cansado. Hay queda entonces a las buenas noche todas las intenciones, para un sueño y y un buen día, seguir aspirando y suspirando el smoke, que rico es el smoke por que contamina de vez en cuando mi corta visión para dejar que vuele un poco la ilusión y se golpee lentamente sobre el asfalto… (aurelio cheveroni).
Aterdecer en Popayán.
El tiempo no tiempo



Del tiempo que anda y rueda ciudadano que andas por un espacio sin ver el tiempo que
cuenta y no cuenta.


Existe el tiempo en nuestro tiempo ? Así como los árboles reviven mariposas de las hojas ya caídas? pasar y andar por el espacio del tiempo muerto calles antepasados y, no reconocer que ya no somos ancestros, es la lagrima que se seca que en el mismo instante que ya no esta, el sueño se acaba por que estas muerto en el reloj de arena del pensante humano que destruido todo está, es la mano del amigo que se extraña un aliento sonrisa palabra del sueño que se sigue y la risa espectadores al espectáculo esperan .quizá esta no sea la oportunidad de la mano, del beso, caricia, pero es el momento la mirada robar al intruso, intruso que se roba la mirada sin permiso al que observa: el ojo, el labio, el seno, risa alegría que no se comparte; es masturbación del pesa-acto hecho se encuentra, quien es la mirada parar no pedir permiso, la mirada es como el beso, el beso haces del tiempo estático, o pregúntele al enamorado que sus ojos cerrados están sin ver que la arena corre en el río que no se detiene, bañarnos en él es reírse de el, el tiempo es un enemigo y cada vez que pasan los segundos se acerca más el puñal que el pájaro en su jaula se encuentra en libertad encerrada, ciudadano prisión vive que vive miedo siente citadino andante la flor no crece sin ser flor , no muere sin ser olor no morimos sin ser senti-humanos. Que el espejo nos muestre su otra cara, la cara nuestra que no vemos de foto momento para saber si el momento pasó o existe o el espacio-tiempo nos ha anulado.

un pekeño komentario a propósito de “musikas kolombianas”

yo, personalmente, soy un detraktor total de la idea de estado nasion; no kreo ke ‘aya algo, mas aya de unas determinasiones legales, politikas y geografikas, ke nos pueda identifikar objetivamente komo kolombianos. sin embargo, si konsidero necesario ke se consolide un proceso de konstruksion de identidad desde las karakteristikas múltiples de esa gran región a la ke yamamos latinoamerika. dichas karaktesristikas están dadas por la inmensa diversidad de esas pekeñas regiones de las kuales se kompone nuestro fragmento de kontinente. en este sentido, “musikas kolombianas” es un espasio de difusion mui importante ke sirbe komo el eje para la konsolidasion de todo un mobiento musikal y artistiko ke se relasiona kon esas pequeñas regiones ke se enkuentran delimitadas – y a beses rekortadas biolentamente – por ese pedaso de tierra yamado kolombia. felisitasiones, a luisa fernanda piñeros, luis daniel vega y jose fernado periya por esa labor ke están kumpliendo. grasias por permitirnos akseder a toda esa musika tan interesante y auntentika ke se está asiendo.
pol sifuentes (Paul Cifuentes)

jueves, 29 de noviembre de 2007

una pequeña lista

LA CUMBIA DE ELIZABETH
Rayito de luna de Amathia
Diabolico de Paul
Spekers de Fito
RUMBA CON MARIA de amobe
La gata golosa de amobe
el señor del saco azul de Oliver
el hedor de amathia

para todos ustedes


este viaje que hemos imaginado con cada uno de los sonidos que nos regalan espero no lo dejemos caer de bruces a la realidad que desconoce todo lo que nosotros compartimos de cada pedacito de este pais que aun no conoce sus verdaderos lazos invisibles que son todas esas almas que como nosotros intentan rescatar todo ese olvido lleno de memoria mezclado con todo aquello que nuestro tiempo globalizado ha puesto ante nuestros sentidos.

no se les olvide que este espacio es para que cuelguen lo que quieran, musica, escritos, comentarios no se todo lo que se les ocurra sin olvidarse que nuestro punto de encuentro es esa radio que hoy tenemos que dar a conocer desde cada uno de nuestros sitios.

un abrazo con olor a mar desde samaria

amathia
stefannia

hagamos algo para proyectar nuestra musica

ya estamos reunidos varias personas con un mismo fin haber
como nos organizamos o q propuestas salen para darle una proyeccion
mas a nuestra musica invitemos a nuestros amigos a que escuchen
radio nacional
ojala que cada persona q entre a este blog deje su propuesta

planetgreen
oscar

From sabanalarga

en muchos lugares de nuestra costa se acostumbra a que un vecino en la cuadra (casi siempre el mismo) saque su equipo de sonido a la puerta de la calle y se siente en una mecedora bajo el palito de matarratón o almendra o roble morado o laurel. Desde el sitio el man pone a vacilar a todo el vecindario, comenzando con tandas de la vieja guardia (sonora, beny more, lucho bermudez) luego salsa brava y ya en la tarde vallenaticos viejos. Todo bajo la humectación de cervecita helada y un buen Sancochorum.Es una buena oportunidad para que los domingos sintonecemos la Radio nacional y sea ella el Disc Jockey del alma del barrio.Siempre y cuando no tiren un par de ladrillos de analisis de musica clásica o del "nuevo teatro latinoamericano". El domingo en la mañana, mediodia y tardecita debe ser pal sabor.el angel bohemio

martes, 27 de noviembre de 2007

Saque su radio y sintonice la radio Nacional

amanthia que buena iniciativa la que tienes con este blog
armemos la campaña de " SAQUE SU RADIO" y ponga la radio nacional
A promover nuestras musicas, a respladar lo que se hace aqui, a resctar a nuestros propios heróes musicales
Éxitos y sigue ahi
Luisa P